Vorige week opende ik de nieuwspagina van NOS, zoals ik zo vaak doe in de ochtend.
Mijn oog viel op een nieuwsbericht:
“ Onderwijsraad wil veel meer aandacht voor taal -en rekenonderwijs”
Logisch, al jaren gaat het taal -en rekenonderwijs hard achteruit. Er wordt veel geroepen maar
soms heb ik het gevoel dat ze op een verkeerd spoor zitten.
Zo hebben ze in dit artikel over “de kwaliteit van de eigen vaardigheden van de leerkrachten”
Ben ik het helemaal mee eens maar ook deze leerkrachten zijn ooit eens kind geweest en hebben vaak op dezelfde manier rekenonderwijs gehad als de huidige generatie.
“ vroeger was alles beter”
Die uitspraak ken je vast wel.
Ik denk, kijkend naar het rekenonderwijs, en taal onderwijs hedendaags, dat dat voor een grote groep kinderen van nu zeker waar is.
Vroeger maakte je ellenlange rijtjes sommen, zagen de boekjes er rustig en overzichtelijk uit, zonder allemaal verwarrende plaatjes. De woorden van het woordpakket stond een week lang op het bord, aan de zijkant. Aan het einde vd week klapte de juf het bord dicht en kregen we een dictee.
Kinderen zagen dus elke dag die woorden. Zo ging dat ook met de tafels.
Automatiseren deed je door te stampen, ik zie me nog zitten in de auto om de tafel van 9 op te zeggen. Ja daar hebben ze tegenwoordig een trucje voor, echter heb je niet zoveel aan trucjes als je een som uit de tafel van 9 moet weten.
Op een gegeven moment veranderde de rekenmethode, en dat is goed, want je moet je in onderwijsland blijven ontwikkelen. Echter werd hier het automatiseren losgelaten.
En dat is nog steeds zo.
Kinderen moeten in groep 3 de sommen tm 20 uit hun hoofd kennen.
Vanaf groep 4 worden dit “losgelaten”. Ze moeten dan via één meer, één minder, de helft , aanvullen tot het tiental gaan rekenen. Niks mis mee zou je denken. Maar op deze manier gebruiken ze de sommen tm 20 niet meer. Het automatiseren verdwijnt naar de achtergrond. En daar ligt naar mijn mening een van de sleutels voor het rekenonderwijs.
Een kijkje in mijn praktijk….
Als kinderen bij mij aan de keukentafel komen zitten en we beginnen met het rekenen vraag ik altijd eerst hoe het met het rekenen gaat. Goed! Krijg ik dan vaak te horen. Aan de hand van een spelletje, waarbij ze op het eind de punten moeten optellen, krijg ik veel informatie of de sommen tm 20 geautomatiseerd zijn. En bij 9 op de 10 kinderen is dat niet het geval. Misschien wel 10 op de 10. Want die ene lijkt wel goed te kunnen automatiseren echter rekenen ze het heel snel in hun hoofd uit. Dit zijn overigens vaak de kinderen die dan op het middelbaar onderwijs problemen krijgen.
Dus ja meer tijd aan reken en taal onderwijs, kijken naar eigen vaardigheden van de leerkracht… maar dat is in mijn ogen niet afdoende. Juist in deze tijd waar de kinderen heel visueel worden opgevoed is het raadzaam om het onderwijs, en dus ook de methodes, aan te passen en misschien wel weer gedeeltelijke terug gaan naar het “oude rekenonderwijs”
Tot die tijd blijf ik doen wat ik doe: kinderen weer in hun kracht zetten door ze te leren vertrouwen op hun talent.