Vandaag zat ik in de auto toen ik aan een eekhoorn moest denken.
Een eekhoorn? Van alle dieren, een eekhoorn????
Waarom dacht ik nou weer aan een eekhoorn?
Het zijn mooie dieren. Ze paraderen vaak op het bospad met hun mooie grote staart.
Onbevangen en vol zelfvertrouwen huppelen ze naar de volgende boom. Op naar een nieuw avontuur!
Het overspringen van boom naar boom blijft fascinerend.
Op het moment dat ik de parkeerplaats op kom rijden zie ik mijn leerlingen voor mij, de leerlingen die ik in mijn praktijk help. Opeens zie ik de overeenkomst.
De onbevangenheid waarmee de eekhoorn overal heen huppelt is dezelfde onbevangenheid die kinderen hebben als ze naar de basisschool gaan. Vaak staan ze al maanden te trappelen om naar school te mogen. Eindelijk gaat de wereld voor ze open!
Voor een grote groep kinderen geldt dat ook, maar in groep 2 begint het voor de beelddenkers die ook gevoelsmatig leren, al wat te wringen, zeker als ze ook nog eens anders denken dan andere kinderen.
Ze gaan naar groep 3 en daar komen de eerste haarscheurtjes. Het automatiseren van de sommen tot en met 20 blijkt toch wel een grotere uitdaging te zijn dan je zou verwachten.
Ook het herkennen van de letters en klanken begint achter te lopen.
Al gauw wordt er dan aan dyslexie gedacht met het daar bijbehorende traject. Er wordt nog even gewacht omdat de leerling nog wel erg jong is. De leerling worstelt zich door groep 4 heen om vaak met weinig zelfvertrouwen in groep 5 te komen. En daar begint de ellende vaak.
Weet je, ik snap het ook wel dat de leerlingen die een visuele leerstijl hebben van slag raken.
Bij de kleuters leer je het alfabet aan de hand van een liedje. Daar hebben de letters gewoon namen van de letters. De K is gewoon en KAAA maar in groep 3 is de K opeens de KUHHH
Kinderen met een voorkeur voor een visuele leerstijl slaan dingen heel makkelijk op, het nadeel (als we daar van kunnen spreken) is dat verkeerde dingen dus ook blijven hangen.
Zo ook de verwarring met de letters.
Ik begin mijn trajecten dan ook altijd met het alfabet op te laten schrijven. Dit geeft mij al zoveel informatie. Kinderen vinden het vaak erg moeilijk en zoeken steun bij het liedje. Maar dit betekent wel dat de letters dus niet worden herkend door ons brein als een plaatje. Waardoor lezen en spelling vaak moeilijk kan zijn voor deze kinderen.
Om een voorbeeld te geven: vorig jaar begeleidde ik een meisje op school. Ze las een stukje voor en continue stopte ze bij bepaalde woorden. Uiteindelijk zag ik waarom ze stopte: de reden was dat ze woorden, met een s, niet kon lezen. Na afloop heb ik haar nog even apart genomen en haar het alfabet op laten schrijven…….de s ontbrak in het alfabet!.
Terug naar de eekhoorn, trots op zijn staart die hem zoveel helpt om overal te komen. Maar ook terug naar de grote sprongen die hij maakt als hij van de ene boom naar de andere wil….daar zie ik wel een vergelijking in.
Wanneer leerlingen bij mij in de praktijk komen merk je na twee sessies al vaak een verschil.
Kinderen krijgen de bevestiging dat ze niet dom zijn maar gewoon anders leren en dat, dat helemaal geen probleem hoeft te zijn.
De sprongen die kinderen maken als ze weer in hun kracht komen te staan blijf ik fascinerend vinden, net zoals de enorme sprongen die de eekhoorns kunnen maken als ze naar een andere boom willen.