Al een tijdje begeleid ik een jongen die 2,5 jaar thuis heeft gezeten. Sinds dit schooljaar gaat hij weer elke dag naar school, en ik zie hoeveel stappen hij heeft gezet.
Het is geweldig om te zien hoeveel vooruitgang hij boekt, maar tegelijkertijd zie ik hoe zwaar hij zichzelf maakt. Aan de ene kant stelt hij torenhoge eisen aan zichzelf, aan de andere kant twijfelt hij zo erg aan wat hij al kan. En wanneer de druk te hoog wordt, trekt hij zich het liefst terug in zijn ‘hangmat’. Daar voelt hij zich veilig.
Zijn hangmat is voor hem de plek waar hij alles kan vermijden, waar hij zich niet hoeft te confronteren met de angst om te falen.
Vanmorgen was hij weer bij mij in de praktijk.
Gisteren had hij zoveel weerstand bij het klokkijken. Het is zowel voor mij als voor de ouders een uitdaging omdat het lijkt alsof het zo hardnekkig is dat hij er dan niet uit lijkt te komen.
Wat gebeurde er in zijn hoofd en lijf op dat moment?
In mijn werk gebruik ik vaak de ‘gevoelsverkenner’, een manier om kinderen weer in contact te brengen met hun eigen gevoelens.
Hij ging op de gevoelsankers staan, hij koos voor de ‘krachtzetter’.
Hij zei zelf dat hij de krachzetter (doorzetter) was gisteren. En ik zag het in zijn ogen: hij had een inzicht!
“𝘌𝘪𝘨𝘦𝘯𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘻𝘰𝘶 𝘪𝘬 𝘷𝘢𝘬𝘦𝘳 𝘥𝘦 𝘬𝘳𝘢𝘤𝘩𝘵𝘻𝘦𝘵𝘵𝘦𝘳 𝘸𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯,” 𝘻𝘦𝘪 𝘩𝘪𝘫 𝘻𝘢𝘤𝘩𝘵𝘫𝘦𝘴. Hij tekent de krachtzetter en via de gevoelskaartjes geven we woorden aan zijn gedachten. De gedachten die hem vaak zo dwars zitten.
Het is elke keer weer mooi om te zien hoe hij blokkeert in zijn gevoelens maar op deze manier weer open gaat.
Ik vraag hem wie de krachtzetter zou kunnen helpen.
Hij pakt direct de harteopener. We zoeken de gevoelens die erbij horen met gedachtewolkjes.
Deze affirmaties verankeren we.
“𝘞𝘦 𝘮𝘢𝘬𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘮𝘢𝘢𝘭 𝘧𝘰𝘶𝘵𝘦𝘯: 𝘭𝘢𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘭𝘰𝘴”
“𝘏𝘦𝘵 𝘪𝘴 𝘮𝘪𝘫 𝘨𝘦𝘭𝘶𝘬𝘵”
“𝘐𝘬 𝘷𝘰𝘦𝘭 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘥𝘳𝘶𝘬, 𝘪𝘬 𝘷𝘰𝘦𝘭 𝘮𝘪𝘫 𝘰𝘱 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘨𝘦𝘮𝘢𝘬”
“𝘐𝘬 𝘷𝘪𝘯𝘥 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘰𝘦𝘥 𝘥𝘰𝘦”
“𝘐𝘬 𝘥𝘦𝘯𝘬, 𝘯𝘦𝘦 𝘞𝘌𝘌𝘛 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘩𝘦𝘵 𝘬𝘢𝘯”
Toen ik een uur later op school kwam, kwam hij gefrustreerd uit de klas.
Comments