Vanmiddag een jongen uit groep 6 aan de keukentafel gehad voor zijn eerste sessie van de summerschool. Wat blijft het toch mooi om te zien dat ze eerst stilletjes naast je zitten maar dat ze zich halverwege op hun gemak voelen. De blik in hun ogen op het moment dat ze merken dat er iemand is die snapt hoe ze denken. Het moment dat ze door hebben dat ze goede woorden in hun hoofd kunnen zetten.
Opeens kunnen ze woorden foutloos schrijven, ze worden vaak 10 cm groter omdat ze opeens rechtop gaan zitten omdat ze zelfvertrouwen uitstralen.
Wat hou ik toch van dit werk. Dit is waarom ik niet meer het onderwijs in wilde, kinderen 1 op 1 helpen. Kinderen weer laten stralen!